Gelegen op de grens tussen Gaiole in Chianti en Castelnuovo Berardenga, en dus op de grens tussen de provincies Florence en Siena, heeft het Kasteel van Brolio voornamelijk een defensieve functie uitgevoerd tegen de aanvallen van het sienese leger in Florence.

Het kasteel, minstens daterend uit de Xe eeuw, is oorspronkelijk longobarda, zoals de plaats waarin het oprijst toont: Brolio stamt namelijk af van de longobardische term “brolo” dat “groene omheinde ruimte met in het centrum het kasteel van de heer” betekend. Niettemin is er van de oorsronkelijk structuur tegenwoordig alleen de basis van de bekisting overgebleven.

In 1141 werd het kasteel eigendom van de familie Ricasoli en door de eeuwen heen werd het meerdere keren aangevallen en veroverd door de sienesen, en werd het later opnieuw heroverd door het florentijnse leger. De bekendste aanvallen zijn die van 1252, van 1434 – wanneer de Regering van Florence Neri Capponi moest sturen om de Ricasoli te bevrijden, gevangen genomen door de sienesi- en die van 1478.

Na de verovering van Siena door Florence, verloor het kasteel zijn defensieve functie en werd getransformeerd in een schitterende voorname residentie met als annex het agrarische bedrijf en de wijnmakerij, tegenwoordig nog bekend vanwege de productie van de Chianti Classico.

In opdracht van de baron Bettino Ricasoli, startte de architect Pietro Marchetti de herstructureringswerkzaamheden van het kasteel volgens de principes van de “Gothic Revival”, een stijl die zich vanuit Engeland over heel Europa verspreidde. Voor deze gelegenheid werd het gebouw veranderd tot een engels kasteel met rode stenen, met voor de italiaanse architectuur vreemde elementen, zoals de gekanteelde torentjes en de ramen in Tudor stijl.

Het kasteel is omringd door een park dat verdeeld is in twee sectoren: een italiaanse tuin van oorsprong zestiende eeuws en een romatisch park gerealiseerd in de negentiende eeuw naar de wil van Simone Ricasoli.