Het Kasteel van Gargonza is een van oorsprong middeleeuwse verstevigde agrarische burcht dat oprijst op een heuvel van de Valdichiana en waar men vandaag de dag nog de torens, de muren, een poort en de romaanse kerk, gebouwd in de dertiende eeuw, kan bewonderen.

Gelegen op een fundamenteel strategische positie tussen de Valdichiana en het territorium van Siena, was het kasteel tijdens de Middeleeuwen, oorspronkelijk landgoed van de graven Ubertini, onderwerp van bloederige geschillen tussen de Guelfi en de Ghibellini.

Dante Alighieri verbleef in het kasteel in de eerste jaren van de veertiende eeuw; vervolgens werd de burcht in 1307 onderworpen aan een lange belegering van florentijnse troepen, en slaagde erin niet te capituleren dankzij het verspreiden van het nieuws, dat vals bleek, van de komst van het leger van de kardinaal Orsini.

Aan het einde van de XIVe eeuw, in 1381, kocht de Sienese Republiek de verstevigde burcht om het daarna, vier jaar later, weer te moeten afstaan aan Florence. In 1433 rebelleerden de inwoners van Gargonza tegen de florentijnen, die de opstand onderdrukten en het dorpje met de grond gelijk maakten met uitzondering van de bekisting en de torens die we vandaag de dag nog steeds kunnen bewonderen.

De familie Lotterghi della Stufa werden eigenaars van het kasteel in 1546 en aan het einde van de XVIIe eeuw kwam de burcht in handen van de markies Corsi, die het veranderde in een agrarisch landgoed. Tijdens de XVIIIe eeuw profiteerde het kasteel van de ontginning van de Valdichiana, ondernomen door de Groothertog van Toscane.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Gargonza verlaten en beleefde een periode van verwaarlozing. Pas aan het einde van de jaren ’70 van de twintigste eeuw voorzag Roberto Guiccardini Corsi Salviati in een reeks restauratiewerkzaamheden van de burcht.