Villa Guicciardini Corsi Salviati wordt voor het eerst genoemd in een document uit 1502 dat de aankoop van een boerenbedrijf, een boerenwoning en de arbeidershuizen vermelden in de localiteit San Martino a Sesto door Simone di Iacopo Corsi.

Vanaf de zeventiende eeuw zijn de villa en de omringende tuin voorwerp geweest van talrijke veranderingen, die in 1644 begonnen, wanneer Giovanni en Lorenzo Corsi de werkzaamheden van de uitbreiding van het gehele complex toevertrouwden aan Gherardo en Baccio del Bianco.

Maar het was tussen 1708 en 1750 dat de tuin en de villa de vormen kregen die we tegenwoordig kennen. De buitenkant van de villa werd bepleisterd en in de hoeken van het gebouw werden vier torens gebouwd. Er werden nieuwe waterspelen gebouwd, de sobere bloemperken met hun rechthoekige vormen in de italiaanse tuin werden vervangen door meer fantasierijke bloemperken met een driehoeksvorm, er werden decoraties en gietijzeren hekken aangebracht.

In de negentiende eeuw onderging de tuin nieuwe veranderingen, trouw aan de engelse smaak die tevens in Italie voet aan de grond begon te krijgen. Geinteresseerd in plantkunde, verving de markies Francesco Antonio Corsi Salviati talrijke bloemperken met palmen en andere exotische bomen.

In de voetstappen van zijn vader, plantte Bardo Corsi Salviati aan het begin van de twintigste eeuw sierplanten in de tuinen van de villa, maar de graaf Giulio Guicciardini Corsi Salviati, die de villa in 1907 erfde, bracht de tuin weer terug naar zijn achttiende eeuwse vorm.